της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
Μία αφιέρωση στη γιαγιά μου…
Γιαγιά σε ευχαριστώ. Κάποτε με έκανες να πιστεύω ότι μία σοκολάτα και μία καραμέλα αρκούν για να είμαι ευτυχισμένη.
Γιαγιά σε ευχαριστώ. Μου δίδαξες ότι η αγάπη για κάποιον ξεπερνά τους όποιους περιορισμούς της ηλικίας και δε σταματάει ποτέ να προσφέρει, να στέκεται πάντα ένας βράχος ακίνητος και σταθερός. Τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει από το να προσφέρεις στον άνθρωπο που αγαπάς, κανένα εμπόδιο, καμία κούραση, τίποτα.
Γιαγιά σε ευχαριστώ. Τα γκρίζα σου μαλλιά δεν με εμπόδισαν , πολλές φορές, να σε βλέπω σαν τον πιο όμορφο άνθρωπο του κόσμου.
Γιαγιά μου και πάλι σε ευχαριστώ. Μου έδειξες ότι οικογένεια είναι ο άνθρωπος που σε φροντίζει και σε αγαπάει.
Γιαγιά σου οφείλω ευγνωμοσύνη γιατί όλη μου η ευτυχία όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα στη ζωή εξαργυρωνόταν σε ένα χαμόγελο, ένα περιποιημένο φαγητό, μία αγκαλιά. Αυτά είχα και όμως αυτά ήταν για μένα ο πλούτος όταν ήμουν παιδί. Σε ευχαριστώ που μου έδειξες ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στα απλά πράγματα.
Γιαγιά μου σε ευχαριστώ γιατί εσύ και ο παππούς μου δείξατε ότι η αγάπη μένει και αντέχει στο πέρας των χρόνων, όταν ο εγωισμός αρχίσει να περισσεύει , όταν μας νοιάζει περισσότερο το ‘’εμείς’’ και λιγότερο το ‘’εγώ’’.
Γιαγιά μου σε ευχαριστώ… το παιδικό μου χέρι κράτησε το δικό σου και ζήσαμε μαζί πολλές όμορφες και άσχημες στιγμές.. όπως για κάθε παιδί, έτσι και για εμένα , ήσουν η γιαγιά εκείνη που είχε πάντα χρόνο για μας και ήταν έτοιμη να μας αγκαλιάσει πάντα με στοργή.
Ήταν όμως και ο άνθρωπος εκείνος που υπενθύμιζε σε όλα τα μέλη της οικογένειας ότι οι άνθρωποι μεγαλώνουν και κάποτε αναπόφευκτα γερνούν. Και έχουν ανάγκη τη στοργή , την αγάπη, τη βεβαιότητα ότι κάποιος θα είναι εκεί και για αυτούς. Και αυτός ο σεβασμός στην τρίτη ηλικία αφορά όλους μας, διότι κάποτε , όλοι μας θα φτάσουμε σε αυτή.
Σε ευχαριστώ γιαγιά.. κάθε μέρα θα σε σκέφτομαι…
Αν σας άρεσε το θέμα προωθήστε το στους φίλους σας για να τους ενημερώσετε
