Μύθοι του Αισώπου
– Εσύ είσαι βρε ξάδερφε;
– Mα τι βλέπω, ξαδερφάκι, εσύ κοντεύεις να πέσεις από την πείνα!
Πράγματι μέσα στο σκοτάδι συναντήθηκαν τα δυο ξαδέρφια: ένας καλοθρεμμένος σκύλος και ένας λύκος μισοπεθαμένος, μια και είχε ξεχάσει πότε έφαγε τελευταία φορά και τριγύριζε παραζαλισμένος!
– Λυκάκο μου ξάδερφε, πρέπει να έρθεις μαζί μου να τρως τακτικό φαΐ, γιατί, όπως πας, τα κόκαλά σου θα τρυπήσουν το τομάρι σου!
– Σκυλάκο μου, πώς τα καταφέρνεις αλήθεια και είσαι τόσο καλοθρεμμένος και ευχαριστημένος; Ό,τι κι αν κάνω εγώ, μόλις και τα καταφέρνω να μην ψοφήσω της πείνας!
– Μια τακτική δουλειά σού χρειάζεται ξαδερφάκι, να, σαν τη δικιά μου τη σκυλίσια!
Κι όταν του λύκου τα μάτια άστραψαν από ευτυχία, ο σκύλος του εξήγησε πως θα του βρει δουλειά στο σπίτι του αφεντικού του.
– Θα φυλάμε και οι δυο το σπίτι του αφεντικού από τους κλέφτες. Είσαι;
Κι όταν ο λύκος πέταξε από τη χαρά του, μιας και τώρα δε θα χρειαζόταν να γυρίζει τα βουνά και τα λαγκάδια για να βρει τροφή, ο σκύλος τον πήρε μαζί του.
«Σίγουρο φαΐ και κεραμίδι στο κεφάλι μου, έκανα την τύχη μου», σκεφτόταν κι ονειρευόταν ο λύκος στον δρόμο. Τότε ήταν που πρόσεξε ένα σημάδι στο σβέρκο του σκύλου.
– Δεν είναι τίποτα, η αλυσίδα του αφεντικού θα με ξέγδαρε λιγάκι, απάντησε ο σκύλος αδιάφορα στην ερώτηση του ξάδερφου λύκου.
– Στάσου, στάσου, τι αλυσίδα μου λες; Δεν είσαι ελεύθερος να τριγυρίζεις όπου θέλεις;
Ο Σκυλάκος κατέβασε το κεφάλι του και απάντησε μισά και μισοκούτελα πως δεν ήταν πάντα ελεύθερος και πως ο αφέντης του είναι λίγο άγριος και τον δένει την ημέρα.
– Τη νύχτα όμως μ΄ αφήνει ελεύθερο. Κι αυτό με βολεύει, κοιμάμαι όσο θέλω τη μέρα και έτσι φυλάω καλύτερα το σπίτι τη νύχτα. Κι όλοι μ΄ αγαπούν στο σπίτι κι ο αφέντης με ταΐζει μέσα από το πιάτο του κι όλοι μου δίνουν μεζέδες και λιχουδιές!
Μα ο Λυκάκος ήδη είχε αλλάξει δρόμο και τραβούσε για τα βουνά!
– Καληνύχτα ξάδερφε! Εσένα, Σκυλάκο μου, σου πάει να είσαι αλυσοδεμένος και να σου δίνουν μεζεδάκια. Εγώ όμως δεν αλλάζω την ελευθερία μου με την καλοπέρασή σου! Καλύτερα φτωχός κι ελεύθερος παρά χορτάτος και σκλάβος!
Κι ο Σκυλάκος ακόμα κοιτάει τον ξάδερφο λύκο, απορημένος, που πήρε τα βουνά!
Αν σας άρεσε το θέμα προωθήστε το στους φίλους σας για να τους ενημερώσετε
