Η Bella Dodd (1904 – 1969), ήταν ένα ηγετικό μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αμερικής στη δεκαετία του 1930 και του 1940, που αργότερα έγινε μια ένθερμη αντι-κομμουνίστρια.
Η Bella Dodd ήταν ηγετικό στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αμερικής (CPUSA) στις δεκαετίες του 1930 και του 1940. Το βιβλίο της, «Σχολή του Σκότους» (“School of Darkness”), του 1954, αποκαλύπτει ότι ο κομμουνισμός ήταν μια απάτη που στήθηκε από τους χρηματοδότες «για τον έλεγχο του κοινού ανθρώπου» και την προώθηση της παγκόσμιας τυραννίας. Μπορείτε να το διαβάσετε online εδώ.
Η Bella Dodd γεννήθηκε ως Maria Asunta Isabella Visono στην Ιταλία το 1904. Μια λαμπρή και αφοσιωμένη γυναίκα, αποφοίτησε από το Hunter College και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Έγινε επικεφαλής της ένωσης εκπαιδευτικών της Νέας Υόρκης και ήταν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αμερικής μέχρι το 1949.
Η Dodd περιγράφει τον κομμουνισμό ως μια «παράξενη μυστική λατρεία» στόχος της οποίας είναι η καταστροφή του δυτικού (δηλ χριστιανικού) πολιτισμού. Εκατομμύρια αφελείς ιδεαλιστές («αθώοι») εξαπατήθηκαν από τους λόγους του περί βοήθειας στους φτωχούς, ενώ στην ουσία ενδιαφέρεται μόνο για την εξουσία. Για παράδειγμα, η Dodd βρήκε ότι δεν υπήρχε καμία κοινωνική έρευνα στα κεντρικά γραφεία του κόμματος. “Είμαστε ένα επαναστατικό κόμμα, όχι ένα μεταρρυθμιστικό κόμμα”, της είπαν.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ “ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΝΑΡΜΟΝΙΖΟΝΤΑΙ”
Το Κομμουνιστικό Κόμμα λειτουργεί με τη διείσδυση και την υπονόμευση των κοινωνικών θεσμών, όπως οι εκκλησίες, τα σχολεία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η κυβέρνηση. Στόχος του είναι “να δημιουργήσει ένα νέο τύπο ανθρώπων που θα είναι σύμφωνος με το σχέδιο του κόσμου που αναμένουν με βεβαιότητα ότι θα ελέγχουν”.
Για παράδειγμα, η Dodd αποκαλύπτει ότι το CPUSA είχε 1100 μέλη που έγιναν καθολικοίιερείς στη δεκαετία του 1930. Υπονόμευσαν επίσης το αμερικανικό εκπαιδευτικό σύστημα κερδίζοντας τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών και των επιστημονικών συλλόγων. Μόνο οι άνθρωποι που αποδέχθηκαν την «υλιστική, κολεκτιβιστική προσέγγιση της διεθνούς ταξικής πάλης» προχώρησαν.
Η συμμετοχή των γυναικών επίσης ήταν εξαιρετικά σημαντική, ενώ η «αστική οικογένεια ως κοινωνική μονάδα έπρεπε να γίνει κάτι ξεπερασμένο».
Δεν έπρεπε να υπάρχει καμία οικογένεια, αλλά μόνο το κόμμα και το κράτος. Η Dodd βοήθησε να οργανώσει το συνέδριο των Αμερικανίδων Γυναικών, ένα πρόδρομο του φεμινιστικού κινήματος.
“Δεδομένου ότι δήθεν ήταν ένα κίνημα για την ειρήνη, προσέλκυσε πολλές γυναίκες. Αλλά ήταν πραγματικά μόνο μια σφοδρή επίθεση για τον έλεγχο αυτών των αμερικανίδων γυναικών… Όπως η νεολαία και οι μειονοτικές ομάδες, οι γυναίκες θεωρούνταν ως η ‘εφεδρική δύναμη της επανάστασης’, επειδή κινούνται περισσότερο εύκολα από συναισθηματικές εκκλήσεις”.
Όταν ο Ρούσβελτ αναγνώρισε τη Ρωσία το 1933, έκανε επίτηδες τα στραβά μάτια στο πρόγραμμα μαζικής κατασκοπείας και ανατροπής του CPUSA. Οι φιλελεύθεροι αρνήθηκαν ότι έγινε αυτό και παραπονέθηκαν για «κυνήγι μαγισσών». Ήταν έτσι, ή μήπως η «τρελή Δεξιά» είχε δίκιο;
Ένα νέο βιβλίο, «Ο μυστικός κόσμος των Αμερικάνων κομμουνιστών » (The Secret World of American Communism), που βασίζεται στο πρόσφατο άνοιγμα των αρχείων του Κρεμλίνου, επιβεβαιώνει ότι το CPU ήταν μια μαριονέτα της Μόσχας και ότι τις κυβερνήσεις των Ρούσβελτ και Τρούμαν σχεδόν τις καθοδηγούσαν Σοβιετικοί πράκτορες. Alger Hiss, Harry Hopkins και Harry Dexter White είναι μερικά ονόματα.
Στα χρόνια του πολέμου (Β’ΠΠ) είδαμε το CPUSA να αποκηρύττει ουσιαστικά την ταξική πάλη και να εντάσσεται στο λεγόμενο «στρατόπεδο της προόδου του Ρούσβελτ» που περιλάμβανε «προοδευτικούς καπιταλιστές».
«Το Κομμουνιστικό Κόμμα πλέον αναλαμβάνει την ευθύνη της δημιουργίας μιας αυστηρής πειθαρχίας στην εργατική τάξη. Κανένας εργοδότης δεν ήταν πιο αποτελεσματικός ή πιο αμείλικτος στον έλεγχο των απεργιών των εργατών ή της ελαχιστοποίησης των καταγγελιών … ενώ οι μισθοί αυξήθηκαν λίγο κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, δεν συγκρίνονταν με την αύξηση των κερδών και το μονοπωλιακό έλεγχο των βασικών αναγκών … η πολεμική παραγωγή ήταν κυρίως στα χέρια των μεγάλων εταιριών … οι κομμουνιστές προσεκτικά έθαβαν τέτοιες πληροφορίες».
Στα χρόνια του πολέμου υπήρχε εκπληκτικός συντονισμός μεταξύ του Κομμουνιστικού Κόμματος και της οικονομικής ελίτ της Αμερικής. Η ελίτ που χρηματοδοτούσε ένα εξελιγμένο πρακτορείο προπαγάνδας που λεγόταν Ρωσικό Ινστιτούτο και βρισκόταν στην Park Ave, απέναντι από την 68η οδό από το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων του Rockefeller. Εδώ «διάσημα ονόματα όπως Vanderbilt, Lamont, Whitney και Morgan ανακατεύτηκαν με κομμουνιστές ηγέτες».
Κατόπιν επιμονής του Ρούσβελτ, ο Στάλιν «διέλυσε» την Κομιντέρν, προκειμένου να μοιάζει το CPUSA με ένα αμερικανικό κόμμα. Ο ηγέτης του CPUSA, Earl Browder πέτυχε προβολή και διαβούλευση με ανώτερους υπουργούς του Ρούσβελτ.
Η κοινή πολεμική προσπάθεια ΗΠΑ-Ρωσίας ήταν η βάση της νέας παγκόσμιας τάξης. Όμως, ανεξήγητα, η πολιτική άλλαξε και ο Μπράουντερ έχασε αμέσως κάθε επαφή. Προφανώς η οικονομική ελίτ είχε αποφασίσει ότι ο χρόνος δεν ήταν σωστός για την παγκόσμια κυβέρνηση. Ένας ψυχρός πόλεμος θα ήταν πολύ πιο προσοδοφόρος.
«Έβλεπα τώρα ότι με κίνητρο και επιθυμία να υπηρετήσουμε στους ανθρώπους της εργατικής τάξης… εγώ και χιλιάδες σαν κι εμένα, είχαμε οδηγηθεί σε μια προδοσία απέναντι τους…. βρισκόμουν στην πλευρά όσων έβλεπαν την καταστροφή της χώρας μου».
Σαν φοβισμένα ποντίκια, τα μέλη του CPUSA υιοθέτησαν τη νέα γραμμή του κόμματος. Η Dodd προσπάθησε να τα παρατήσει, αλλά της είπαν: «.. Κανείς δεν φεύγει από το κόμμα Ή θα πεθάνεις ή θα σε πετάξουν έξω».
Τελικά, η Dodd εκδιώχθηκε και την κατηγόρησαν ότι ήταν «κατά των νέγρων, κατά των Πορτορικάνων», ότι ήταν «αντισημίτρια», «κατά των εργατών» και «υπέρ των αφεντικών». Μετά από περισσότερα από 20 χρόνια ακούραστης θυσίας, ήταν χωρίς οικογένεια ή φίλους. Το κόμμα ήταν η οικογένειά της. Του «μίση του είχαν γίνει μίση μου».
“Αυτό είναι το κλειδί για την ψυχική υποδούλωση της ανθρωπότητας. Το άτομο μετατρέπεται σε ένα τίποτα … δεν έχει επίγνωση των σχεδίων που έχει η ανώτερη ομάδα για να το χρησιμοποιήσει”.
Η Bella Dodd ήταν ενήμερη για τους ανθρώπους πίσω από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Της είπαν κάποτε να τηλεφωνήσει σε δύο πολυεκατομμυριούχους που ζούσαν στο The Waldorf Towers αν χάσει την επαφή με τη Μόσχα. Αλλού, αναφέρεται σε «μία μυστική καλά οργανωμένη παγκόσμια δύναμη». Προφανώς φοβάται να μιλήσει ανοιχτά. Υποψιαζόταν ότι η “αυτοκτονία” ενός ηγέτη του CPUSA ήταν στην πραγματικότητα δολοφονία.
Αλλά αναφέρει μια πιθανή ένδειξη. Λέει ότι κάθε ένας από τους εννέα ορόφους των κεντρικών ιδιόκτητων γραφείων του κόμματος ήταν αφιερωμένος στις δουλειές του CPUSA. Στον έκτο όροφο ήταν “τα γραφεία έκδοσης της γίντις (εβραϊκής) εφημερίδα ‘Freiheit’ (την ίδρυσε ο Moissaye Olgin το 1922) και της” Εβραϊκής Επιτροπής”.
“Αυτό που τώρα έγινε σαφές για μένα ήταν η σύμπραξη των δύο αυτών δυνάμεων:. Οι κομμουνιστές με το χρονοδιάγραμμά τους για τον παγκόσμιο έλεγχο, καθώς και ορισμένα μισθοφορικά στρατεύματα στον ελεύθερο κόσμο που ζητούσαν κέρδη από το αίμα”.
Σαν ένα “κομμάτι παζλ που έγινε τελικά μια εικόνα”, η Dodd αφηγείται την ιστορία του πλοίου “Eric Reed”, μια ιστορία τυπική «εκατοντάδων άλλων ιστοριών». Κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, οι Αμερικανοί δώρισαν χρήματα για να φορτωθεί το πλοίο με ιατρικά εφόδια και τρόφιμα για την Ισπανία. Οι κομμουνιστές όμως οδήγησαν το πλοίο προς τη Ρωσία.
Η λογοκρισία είναι ζωτικής σημασίας για τους κομμουνιστές, λέει η Dodd. “Έχω δει ηγέτες συχνά να αφαιρούν βιβλία από τα ράφια στα σπίτια και να προειδοποιούν τα μέλη να τα καταστρέψουν».
Ο κομμουνισμός είναι ουσιαστικά ένα παραπλανητικό σύστημα ελέγχου της διεθνούς ελίτ. Δεν κατεστάλη κατά τη διάρκεια της εποχής McCarthy. Μάλλον πήρε τη μορφή της Νέας Αριστεράς, του Counter Culture, των Πολιτικών Δικαιωμάτων, των αντιπολεμικών και απελευθερωτικών κινημάτων των γυναικών, και αργότερα μιας πληθώρας ΜΚΟ υπό την αιγίδα της ελίτ και των media, σιωνιστικών ομάδων, και ομάδων για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Όπως και το CPUSA, οι ομάδες αυτές ελέγχονται από την κορυφή, ώστε τα μέλη τους αγνοούν ότι χρησιμοποιούνται.
Στην ένσταση ότι κάποιες από τις προαναφερθείσες ομάδες αντιτίθενται στην παγκοσμιοποίηση, η Dodd αναφέρει παραδείγματα όπου το CPUSA υποστήριζε σκοπούς που φαινομενικά ήθελε να σαμποτάρει.
Η Bella Dodd ήταν μια περίπτωση “επανάκαμψης”. Μεγάλωσε ως καθολική, απέρριψε μετά την πίστη της και τελικά επέστρεψε στην καθολική εκκλησία το 1952. Πέθανε το 1969. Άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι ο κομμουνισμός ήταν μια ψεύτικη θρησκεία. Νοιώθοντας γνήσια αγάπη για τους φτωχούς, θεώρησε ότι ήταν «το κόμμα του φτωχού ανθρώπου». Όταν άνοιξε τα μάτια της είδε ότι είχε «οδηγηθεί σε μια προδοσία απέναντι σε αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους».
Ως πρόδρομος για τη νέα παγκόσμια τάξη, ο κομμουνισμός ενστερνίζεται την «αδελφοσύνη, την ειρήνη και την ισότητα», προκειμένου να εξαπατήσει. Έχει καταλάβει τα μάτια, τα αυτιά, το μυαλό και το πνεύμα της κοινωνίας. Πολλά από αυτά που περνάνε μέσα από τα ΜΜΕ και τα σχολεία είναι μέρος αυτής της τερατώδους εξαπάτησης. Η έκφραση «πολιτικά ορθό» που είναι σε ευρεία χρήση στην Δύση είναι ένας παλιός όρος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Οι πολιτικοί της Δύσης είναι ως επί το πλείστον προδότες.
Ο Δυτικός Πολιτισμός είναι σαν ένα πλοίο που χάνεται μέσα σε μια μανιασμένη θάλασσα, αλλά οι επιβάτες έχουν εξαπατηθεί και στρέφουν αλλού την προσοχή τους και δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο. Η Bella Dodd είχε το θάρρος να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου πριν από 50 χρόνια.
Αν σας άρεσε το θέμα προωθήστε το στους φίλους σας για να τους ενημερώσετε
Από το: redskywarning.blogspot.com
